افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی در بازماندگان قربانیان، خودکشی

هدف از این مطالعه توصیف و مقایسه افسردگی، اضطراب و تشویش و کیفیت زندگی با توجه به ارتباط افراد با قربانی خودکشی، بین گروهی از افراد که رابطه نزدیکی با قربانی خودکشی داشتند و گروهی که ارتباط دور تری با قربانی خود کشی داشتند، در طول دوره های حاد داغداری است.(در طی یک ماه بعد از مرگ) گروه خویشاوندان نزدیک شامل همسران، والدین، فرزندان، خواهر و برادر و گروه خویشاوندان دور شامل خاله ها، عمه ها، دایی ها، عموها و اقوام پسری و دختری(خواهرزاده و برادرزاده ها) می باشد. به وسیله آنالیز کوواریانس، تفاوت علایم در دو گروه تحلیل شد. نتایج نشان می دهند که با کنترل اثرات سن و جنس، بازماندگانی که روابط نزدیکی با قربانی خودکشی داشته اند به طور چشمگیری دچار سطح بالایی از افسردگی و نگرانی و تشویش هستند و سطح سلامتی روانی کیفیت زندگی آن ها پایین است. از نظر آماری تفاوت معناداری در سطح سلامت جسمی آنها دیده نشد. اختلالات ذهنی با تغییر در عواطف، خلق و خوی، رفتار، ادراک، تفکر و یا ترکیبی از بعضی از این موارد مشخص می شوند و با درصدی از پریشانی و اندوه و آسیب عملکردی همراه هستند. مطالعه "هزینه های مازاد بیماری" نتیجه داده است که اختلالات ذهنی بر سلامت و بازدهی تاثیر می گذارد و بازدهی اغلب کمتر گزارش می شود. همچنین در امریکا اختلالات ذهنی در کنار بیماری های قلبی و سرطان یک عامل بزرگ ناتوانی است. خودکشی یکی از مشکلات مهم، سلامت عمومی است که مکرراً به عنوان یکی از پیامد های اختلالات ذهنی رخ می دهد.